SERCE SANKTUARIUM
Niepokalana, dobrą, matczyną dłonią, trzyma rączki małego Zbawiciela, który spogląda na krzyż. To obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy - serce sanktuarium. Jako kopia cudownego wizerunku w Rzymie, została umieszczona w R.P. 1948. Od początku liczne rzesze wiążą się przy nim z Bogurodzicą, a Ona niestrudzoną dłonią pomaga w zmartwieniach, roznieca ducha wiary i szczerej pobożności ukazując prawdę słów Pana Jezusa: "Oto Matka Twoja".
Stąd nazwano to sanktuarium "Zakątkiem Maryi".
Na wysokim wzgórzu w Niechobrzu stoi świątynia w kształcie namiotu, o spadzistych dachach, połączona nowoczesnym podcieniem z dzwonnicą - miejsce kultu Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Sanktuarium ściąga każdego roku rzesze pielgrzymów pragnących złożyć hołd przenajświętszej Pani i wypraszać łaski przed Jej wizerunkiem w Niechobrzu.
W świątyni nad tabernakulum, w tzw. Izdebce Matki Bożej umieszczony jest łaskami słynący obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Jest kopią znajdującego się w kościele redemptorystów w Rzymie oryginalnego wizerunku Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Namalowany został w 1948 roku przez malarza artystę, profesora WSD w Przemyślu, ks. Władysława Luteckiego. Obraz wykonany jest techniką olejną na płótnie. Mimo swych skromnych rozmiarów, 104 x 84 cm, jest wystarczająco czytelny w niewielkiej świątyni, w której się znajduje. Prezentuje on ikonograficzny typ hodegetrii. Maryja trzyma na swoim lewym ręku Dziecię Jezus a prawą dłonią ujmuje jego rączki. Głowę ma lekko nachyloną i zwróconą ku Jezusowi. Jej twarz rozjaśnia delikatny, choć pełen zatroskania uśmiech. Oczy wpatrują się gdzieś w dal. Trzymane przez Nią Dziecię zwraca główkę do tyłu w stronę archanioła trzymającego krzyż, jakby tym gestem chciało potwierdzić cel swego przyjścia na ziemię. Odziane jest w długą suknię przepasaną szerokim pasem. Wystają spod niej ubrane w sandały stopy Dzieciątka.
Karnacje obu postaci są śniade, jasnobrązowe, przez wiernych określane jako "pszeniczne", lekko rozjaśnione na czołach i policzkach, jak to bywało w oryginalnych ikonach.
Maryja odziana jest w brązową suknię o obcisłych rękawach, spięta pod szyją broszką z rubinem oraz ciemnobrązowy płaszcz. Na jego powierzchni jak i na szacie Dzieciątka widoczne są liczne szramowania dla podkreślenia świetlistości i płaszczyznowości przedstawienia. Głowa Bogarodzicy okryta jest maforionem opadającym na ramiona. Widnieje na nim ośmioramienna gwiazda będąca wyobrażeniem imienia Maryi i symbolem Jej Niepokalanego Poczęcia. Ozdobne aureole wokół głów Jezusa i Maryi podkreślają Ich świętość, zaś korony królewskość.
W górnej części obrazu, po obu stronach głowy Maryi ukazani zostali dwaj uskrzydleni, odziani w szaty archaniołowie prezentujący narzędzia męki CHRYSTUSA. Po lewej - archanioł Michał podtrzymujący włócznię, zaś po prawej - archanioł Gabriel z Krzyżem wschodnim w rękach.
Postacie umieszczone są na złotym tle podkreślającym ich pozaziemskość. Ponadto na tym tle widnieją litery greckie będące skrótami tytułów: "MATKA BOGA", "JEZUS CHRYSTUS".
Kult Matki Bożej rozwijał się od momentu utworzenia tam w 1948 roku parafii noszącej to wezwanie Maryjne. Od początku skoncentrowany był wokół znajdującego się w świątyni parafialnej Jej wizerunku, który wkrótce zaczął uchodzić za słynący łaskami. Świadczyły o tym liczne prośby i podziękowania zanoszone do Boga za pośrednictwem Matki Bożej Nieustającej Pomocy z Niechobrza oraz składane przy Jej wizerunku wota. Między innymi jej szczególnemu wstawiennictwu przypisuje uleczenie wzroku pierwszy proboszcz parafii ks. Władysław Aszklar. Początkowo kult ograniczał się głównie do terenu parafii. Jednak dzięki działalności drugiego proboszcza w Niechobrzu ks. Józefa Muchy, wielkiego czciciela Maryi, niestrudzonego rekolekcjonisty i duszpasterza, upowszechnił się na diecezję, a nawet poza jej granice. Temu tez kapłanowi sanktuarium zawdzięcza swój początek i rozwój.
W sanktuarium, przed obrazem Matki Bożej Nieustającej Pomocy często gromadzą się pielgrzymi. Tu rodzice po chrzcie często przynoszą swoje dzieci, polecając je najlepszej wychowawczyni. Tu młodzi małżonkowie po ślubie zawierzają Jej swoją drogę. Tu przychodzą słabi po siłę i grzeszni po zdrowie dla duszy. W archiwum parafialnym można znaleźć dziesiątki tysięcy próśb i podziękowań, jakie wierni składają do Matki Bożej. Wiele z nich świadczy o nadzwyczajnych łaskach i cudach. Setki wotów, serduszek, korali, pierścionków, ryngrafów i dewocjonaliów, jakie zawiesiły wdzięczne ręce, świadczą wymownie o "nieustającej pomocy". Intensywnie rozwijający się w Niechobrzu kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy oraz liczne cuda skłoniły ks. Muchę do podjęcia starań o koronację łaskami słynącego wizerunku. Koronacji na prawie diecezjalnym, koronami poświęconymi przez Jana Pawła II dokonał 13 września 1987 roku ordynariusz przemyski bp. Ignacy Tokarczuk. Obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Niechobrzu w dalszym ciągu cieszy się niezwykłą czcią wiernych. Wyrazem tego są nawiedzający sanktuarium pielgrzymi, których przeciętnie w ciągu roku jest około 10 tys.
Osobliwością sanktuarium są dróżki różańcowe, rozmieszczone w plenerze wokół świątyni. Oryginalne w treści i formie rzeźby wykonała w lipowym drewnie miejscowa artystka Agata Błażej.
