Dzisiejsza Liturgia Słowa podaje nam rozważanie o pokorze niezbędnej w życiu chrześcijanina. Starotestamentalny fragment mówi o tym, że prawdziwie Boga chwalić może jedynie człowiek pokorny.
Dzisiejsza Liturgia Słowa podaje nam rozważanie o pokorze niezbędnej w życiu chrześcijanina. Starotestamentalny fragment mówi o tym, że prawdziwie Boga chwalić może jedynie człowiek pokorny. Mądrość Syracha nawołuje: „O ile wielki jesteś, o tyle się uniżaj, a znajdziesz łaskę u Pana”. Tylko człowiek, który stanie w prawdzie z samym sobą jest zdolny do uniżenia. Kluczem jest uświadomienie sobie, że wszystko co się posiada nie jest własną zasługą, lecz jedynie darem Bożym. To zrozumienie prawdy, że człowiek na nic sobie nie zasłużył, a mimo to Bóg obdarowuje go łaskami i swoim błogosławieństwem. Zatem pokora nie polega na zaprzeczaniu własnym zaletom, lecz na dostrzeganiu ich źródła. Im człowiek jest większy- bogatszy w zalety, tym bardziej powinien uniżać się uznając, że nic nie jest jego zasługą, a jedynie bezinteresownym darem Boga. O tym mówi do faryzeuszów także Chrystus w dzisiejszej ewangelii. Przestrzega przed pychą, która jest błędnym rozumieniem własnej wartości i skłonnością do wywyższania się. Człowiek pyszny przypisuje sobie wszystkie zasługi i twierdzi, że jest samowystarczalny. To w zderzeniu z rzeczywistością może przynieś wstyd i zawód. Obie postawy określają stosunek chrześcijanina do Boga. Pokora polega na oddaniu Mu pierwszeństwa, zaś pycha na zajęciu pierwszeństwa przez samego siebie. Wzorem do naśladowania jest Jezus, który uniżył samego siebie, stał się jednym z nas i umarł na krzyżu dla naszego zbawienia.
W Ewangelii znajdujemy przepis na szczęście wieczne. Jeśli coś robisz, rób to bezinteresownie i nie oczekuj zapłaty. Gdy organizujesz przyjęcie, zaproś chorych, głodnych, potrzebujących, gdyż oni nie są w stanie odwdzięczyć się za Twoją pomoc. Nagrodę otrzymasz przy Zmartwychwstaniu. Stań w prawdzie i świadomości, że wszystko jest Ci dane i sam na nic sobie nie zasłużyłeś. Znaj swoje miejsce i nie wywyższaj się, bo tylko uniżeni doznają zaszczytów. Wykorzystuj dary jak najlepiej, służąc bliźniemu w pokorze. Stawiaj Jezusa ponad wszystko, bo jak mówi św. Augustyn: „Gdzie Bóg jest na pierwszym miejscu, tam wszystko jest na swoim miejscu.” Ta prawda stanowi przepis na szczęście wieczne. Bóg jako Miłość Doskonała wynagrodzi Ci wszystko, otwierając bramy Królestwa Bożego.
Albert
