HISTORIA

Pierwszą wzmiankę o Niechobrzu zawiera akt lokacji i nadania wsi Lutoryż rycerzowi Janowi Gołemu ze śląska wystawiony w Sanoku dn. 24.05.1373 r. przez kancelarię księcia Władysława Opolczyka. Parafia została erygowana 24.06.1948 r. przez bpa Franciszka Bardę, Biskupa Przemyskiego najpierw jako wikariat eksponowany. Wydzielono go z parafii.

Zgłobień, w czym szczególny udział miał ks. Edward Chrzanowski, rodak niechobrzski i kapelan biskupa. Pierwszym proboszczem był ks. Władysław Aszklar. Na powstanie nowego miejsca kultu ogromny wpływ miała obecność Franciszka Ziemniaka, który wyemigrował do Ameryki, a przypadającą mu część spadku rodzinnego przekazał na budowę domu Bożego. Wiosną 1948 roku wzniesiono tu kaplicę wg projektu inż. Pellera z Rzeszowa, który bezinteresownie wykonał plan budowy. Jemu tez w dużej mierze zawdzięczają Niechobrzanie uzyskanie zezwolenia od władz świeckich na wzniesienie kaplicy, co w owym czasie nie było sprawą prostą. Ołtarz w kaplicy pochodził z drewnianego kościoła z Lubeni. Umieszczono w nim obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy wykonany przez ks. prof. Władysława Luteckiego z Przemyśla. Obraz ufundowali pracownicy Fabryki Porcelany w Boguchwale mieszkający w Niechobrzu.
Od chwili otwarcia dla wiernych kaplicy, obraz Matki Bożej cieszył się rosnącym kultem, nie tylko ze strony Niechobrzan. Zaczęto więc myśleć o budowie "prawdziwego" dużego kościoła. Niestety, upór ówczesnych władz państwowych był przyczyną, że zezwolenie na remont kapitalny i częściową rozbudowę kaplicy otrzymano dopiero w 1969 roku, kiedy proboszczem był ks. Józef Mucha.

Projekt rozbudowy kaplicy wykonał inż. arch. Jerzy Nosek z Rzeszowa. Dzięki ofiarności parafian, bez użycia sprzętu mechanicznego, mieszkańcy Niechobrza własnymi rękami w sześć miesięcy wznieśli nową świątynię. W 1971r. dobudowano dzwonnicę, prezbiterium i miejsce na ołtarz Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
Nowoczesny kościół przyciąga swoim wyglądem. Spadzisty dach wraz z dzwonnicą tworzy rodzaj klasztoru. Przypory od strony zachodniej, spełniające zadania statyczne, nawiązują do tzw. sobótek przy dawnych świątyniach, gdzie ludzie w ich cieniu nocowali z soboty na niedzielę w oczekiwaniu na nabożeństwa. Fronton kościoła przedstawia drzewo genealogiczne Matki Bożej wykonane metodą sgraffito przez prof. Włodzimierza Kunza z ASP w Krakowie. Obraz frontowy jest jakby zaproszeniem, abyśmy patrząc na ziemskich członków rodziny Niepokalanej, sami weszli do Jej rodziny, do Jej domu, stając się Jej dziećmi. Tę myśl wyraża postać św. Wojciecha, pierwszego czciciela Bogurodzicy na Ziemi Polskiej.
Odrzwia kościoła, wykonane z ceramiki przez inż. Leszka Dutkę z Krakowa, przedstawiają winnicę. Jako że kościół to winnica Pana, po bokach portalu widnieją dwaj wielcy gospodarze winnicy: św. Piotr i Jan Paweł II. Na górnej części portalu napis "Magnificat" przypomina, że Kościół naśladuje Maryję, a Ona przewodniczy nam w pielgrzymce wiary.
Wewnątrz świątyni wzrok przyciąga czerwono-złotawy dywan ze szkła. Tu znajduje się centralny punkt kościoła - tabernakulum. W białym murowanym ołtarzu umieszczono kamień z grobu św. Piotra - znak jedności z Kościołem Powszechnym i Ojcem Świętym. Przypomina o tym odlana z brązu płaskorzeźba przedstawiająca św. Piotra ukrzyżowanego głową w dół.
Nad tabernakulum, w tzw. Izdebce Matki Bożej umieszczony jest łaskami słynący obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy - kopia cudownego obrazu starożytnego należącego do ikon typu "Hodogetria" (co oznacza "ta, która wskazuje drogę"). Obraz przedstawia Matkę Bożą trzymającą Dzieciątko na ręku. Obok aniołowie wskazują Mu narzędzia Męki.

Oryginalnym ujęciem uderza polichromia ścian, przedstawiająca Drogę Krzyżową Pana Jezusa. Zamysłem artystów było umiejscowienie dzieła zbawienia w konkretnej rzeczywistości XX wieku. Męka Pańska - to jeden duży obraz oparty o tradycyjne stacje drogi krzyżowej. Np. stacja pierwsza przedstawia Piłata stojącego na szachownicy. Toczy się gra, kto ma prawo usiąść na stojącym obok krześle. Napis umieszczony na krześle "Jezus Nazarejczyk, Król Żydowski" wskazuje, że to miejsce należy się Jezusowi. Piłat w trosce o "krzesło", korzyści i władzę skazuje Jezusa. Współczesną "troskę o władzę" symbolizują flagi wielu państw namalowane obok. W dole obrazu umieszczone siekiery podcinają drzewo - wykonają wyrok na "Drzewie Życia". W stacji dziesiątej artysta ukrył nagość obdzieranego z szat Zbawiciela. Pokazał przetarg o szaty Jezusa pomiędzy Leninem, Stalinem i Hitlerem. Szarpiąc szaty, najwięksi zbrodniarze XX wieku chcą je zagarnąć, chcą się w nie oblec, chcą być uznanymi za Boga, zająć Jego miejsce.