KAPLICZKI W NASZEJ PARAFII

Czas powstania:  1873

Opis obiektu: Kapliczka szafkowa wisząca, wysokość 40 cm, oszklona,  wykonana w 2013r z czarnego dębu, mocowana na lipie

Historia: Waleria Kawa, która obecnie ma 84 lata i mieszka w Szczecinie a za młodych lat mieszkała w domu Józefa Zawojskiego wspomina, że jej babcia Aniela Buda z domu Zawojska po przyjeździe z Prus, gdzie przez kilka lat ciężko pracowała i zarabiała pieniądze, będąc w Leżajsku na odpuście kupiła figurę Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus, którą umieściła na lipie w pobliżu domu, w podzięce Matce Bożej za możliwość pracowania i polepszenia swojego statusu materialnego.

Jak wspomina Pani Waleria, Jej babcia Aniela Buda pracowała w Prusach w czasach swojej młodości, mając 20 lat. Zmarła w roku 1942 w wieku 72 lat. Z danych tych wynika, że kapliczka powstała pod koniec XIX wieku, a zatem ma 140 lat.

Należy nadmienić, że pomimo działań wojennych i niesprzyjających warunków atmosferycznych, porcelanowa figurka wisząca na lipie nie została zniszczona i zachowała się w niemalże nienaruszonym stanie.

W marcu 2013 roku została wykonana oszklona nowa kapliczka z czarnego dębu. Wykonali ją Pan Andrzej i Stanisław Pociask. Natomiast artystyczne metalowe okucia trzymające kapliczkę na lipie są dziełem Pana Kazimierza Ziemby.

Właściciel i lokalizacja: Zawojski Józef i Marianna. W obecnej chwili opiekunem jest Andrzej Lelek. Zawieszona na lipie obok domu Pani Zawojskiej.

Czas powstania:  XIX wiek

Opis obiektu: Matka Boża jest w postawie wyprostowanej z lekko ugiętą w kolanie lewą nogą. Ręce ma rozłożone na boki i opuszczone ku ziemi. Jej długie, falujące, rozpuszczone włosy z przodu są upięte dwoma kokardami. Ubrana jest w białą, długą suknię związaną w pasie i niebieską pelerynę, która jest spięta pod szyją ozdobną spinką. Matka Boża stoi na kuli ziemskiej z księżycem i gwiazdami. Stopy depczą węża, trzymającego w pysku jabłko. Figura stoi na uskokowym, gzymsowanym postumencie, ustawionym na podstawie z kamieni. Na postumencie wyryty jest napis: „Pod Twoją obronę uciekamy się Niepokalanie poczęta Najświętsza Panno Maryjo”.

Historia: Dawniej w maju wieczorami okoliczni mieszkańcy zbierali się przy figurze Matki Bożej by modlić się i śpiewać pieśni ku czci Najświętszej Maryi Panny. Spotkania te potocznie nazywane są majówkami.

Właściciel i lokalizacja: Dorota i Stanisław Pokusa. Figura stoi obok domu mieszkalnego w ogrodzie przy skrzyżowaniu drogi powiatowej z drogą gminną w kierunku „Radzielówki”. Ogólnodostępna.

Czas powstania:  1986 rok

Opis obiektu: Wybudowana z białej cegły, obłożona w późniejszym czasie płytkami elewacyjnymi przez syna Piotra. Górna część została wykonana z konstrukcji metalowej i oszklona z czterech stron. Całość pokryta czterospadowym, blaszanym dachem, na którym znajduje się krzyż. W kapliczce znajduje się figurka Matki Bożej z Lourdes.

Historia: Kapliczkę wzniesiono jako wotum wdzięczności za szczęśliwy powrót męża (Kazimierza Rzucek) z zagranicy. Dnia 22.02.1984r. Kazimierz wyjechał do USA. W domu została rodzina z piątką dzieci. Najstarsze miało 15 lat, najmłodsze 4 lata. 22.12.1985r. powrócił do kraju. W dowód wdzięczności Matce Bożej za opiekę i Boże błogosławieństwo postanowił wybudować kapliczkę. Projektował ks. prałat Józef Mucha, proboszcz z Niechobrza, który wmurował cudowny medalik i obrazek. Murował pan Władysław Jaksan. Kapliczka została poświęcona przez ks. michalitę Janusza Rzucidło, kuzyna Kazimierza. Figurka do kapliczki została zakupiona w Niepokalanowie.

Właściciel i lokalizacja: Zofia i Kazimierz Rzucek. Przed budynkiem mieszkalnym w Niechobrzu przy drodze powiatowej. Ogólnodostępne wejście przez furtkę.

 Czas powstania:  20 lipca 1883 roku

Opis obiektu: Kapliczka wybudowana na planie kwadratu w 1883 roku z piaskowca. Jest typową kapliczką trzykondygnacyjną. Każda kondygnacja jest oddzielona potrójnym gzymsem w środkowej części wyoblonym. Również czterospadowy daszek jest ozdobiony od spodu potrójnym prostym gzymsem. W dolnej części kapliczka jest poszerzona i również ozdobiona wyobleniami w górnej części poszerzenia. „Poduszkę” – cokół, na którym jest posadowiona kapliczka stanowi płyta z piaskowca. Wokół ułożone są kamienne płyty. Kapliczka jest wykonana z piaskowca, który został pomalowany podczas renowacji. Na frontowe części, w pierwszej kondygnacji znajduje się napis informujący o fundatorach – Piotr i Katarzyna Sikora i dacie powstania – 1883r. Powyżej we wnęce umieszczona jest figura Matki Bożej z Dzieciątkiem. W trzeciej kondygnacji również we wnęce jest umieszczona figura Jezusa w koronie cierniowej. W bocznych ścianach kapliczki umieszczone są obrazy zaokrąglone od góry przedstawiające świętych: z prawej strony patrona fundatora – św. Piotra, św. Józefa z Dzieciątkiem. Z lewej strony św. Katarzynę – patronkę fundatorki oraz Matkę Bożą Częstochowską. Obrazy te są wymalowane na blasze i zaszklone. Na dachu kapliczki umieszczony jest kuty krzyż łaciński. Kapliczka jest ogrodzona, pierwotnie było to ogrodzenie drewniane, obecnie metalowe. Przy kapliczce rosną trzy kasztany (czwarty w 2010r. złamała wichura).

Historia: Kapliczka została ufundowana przez małżeństwo Piotra i Katarzynę Sikora w 1883 roku.

Właściciel i lokalizacja: Elżbieta i Wojciech Sikora. Położona przy drodze gminnej w pobliżu remizy, ogólnodostępna.

 Czas powstania:  lipiec 1882 roku

Opis obiektu: Kapliczka wykuta z piaskowca i pomalowana. Wzniesiona na planie kwadratu, posadowiona na prostopadłościennym cokole, umieszczonym na trzyschodowym postumencie z piaskowca. Zaznaczony został wyraźnie podział na trzy kondygnacje przedzielane profilowanymi gzymsami. Podobny gzyms umieszczony został poniżej daszka kapliczki. W najniższej kondygnacji zasadniczej bryły kapliczki, od frontu znajduje się blenda o kształcie prostokąta z obciętymi narożnikami – podobne blendy są na ścianach bocznych. W dwóch wyższych kondygnacjach umieszczone zostały prostokątne nisze zamknięte górą półkoliście. W górnej ustawiono figurkę Matki Bożej, w dolnej figurę Chrystusa. Obie nisze były zaszklone. W obu tych kondygnacjach w ścianach bocznych umieszczone zostały blendy o kształcie podobnym do nisz. W górnej kondygnacji znajdują się w nich (za szkłem) obrazy (freski) przedstawiające św. Franciszka i św. Katarzynę – patronkę fundatorki. W kondygnacji dolnej zobaczyć można (prawdopodobnie) św. Józefa, natomiast druga jest pusta (mógł tam być patron fundatora – św. Wojciech). Ścianki górnej części kapliczki zwieńczone są trójkątami, szczycikami, przykrytymi przecinającymi się dwuspadowymi daszkami. W szczyciku znajdującym się w elewacji frontowej, umieszczona została mała prostokątna nisza zamknięta górą półkoliście, a w niej malutka rzeźba przedstawiająca Chrystusa Frasobliwego. W bocznych szczycikach również znajdują się nisze o takim kształcie. Kapliczkę wieńczy kuty z żelaza, ozdobny krzyż umieszczony w miejscu przecięcia się kalenic daszków.

Historia: Fundatorzy: Katarzyna i Wojciech Rałowski. Wg p. Genowefy Lib – wnuczki fundatorów, decyzja o powstaniu kapliczki była następująca: „W gospodarstwie rolnym, które miało około 30 morgów pola nic się nie wiodło, nie darzyło. Zwierzęta padały, urodzaje były słabe. Rodzina Rałowskich miała jednego syna. Postanowili wziąć na wychowanie sierotę – dziewczynkę, postanowili też wybudować na swojej posesji kapliczkę. Od tego czasu zmieniło się ich życie. Łaska Boska spływała na całą rodzinę i gospodarstwo rolne tj. w zagrodzie i w polu. Nastały urodzaje w polu, inwentarz krowy i świnie darzyły się. Dziewczyna darzyła przybranych rodziców wielką miłością i sympatią, a Katarzyna i Wojciech bardzo kochali swoją przybraną córkę”.

 Właściciel i lokalizacja: Helena i Jacek Wolan. Kapliczka przy drodze gminnej znajdującej się powyżej remizy. Ogólnodostępna.

 Czas powstania: 2008 rok

Opis obiektu: Kapliczka posadowiona jest fundamencie żelbetowym o wymiarach 2m x 2m, głębokość posadowienia – 1m. Wykonana jest z kamienia naturalnego na zaprawie cementowej na pełną spoinę. Usytułowana jest na działce przy drodze powiatowej. Kształt kapliczki to grota. Figura Matki Bożej Fatimskiej jest umieszczona na podwyższeniu i przymocowana na metalowej płycie z napisem – Fundator Janina i Zbigniew Kurc i datą powstania. Wokół obłożona jest kostką granitową. Dekoracja to wieniec ze sztucznych kwiatów zimą i żywych latem. Wokół znajduje się trawnik. Całość kapliczki jest nakryta dzikim zielonym winogronem.

Historia: Kapliczkę wzniesiono jako wotum wdzięczności za uratowanie życia Zbigniewa Kurc z wypadku samochodowego, wdzięczność za nieustanną pomoc Matki Bożej i błogosławieństwo w życiu codziennym. Kształt i forma kapliczki są pomysłem Zbigniewa Kurc – wykonawca Janusz Świst z Futomy.

Właściciel i lokalizacja: Janina i Zbigniew Kurc. Na posesji obok budynku mieszkalnego przy drodze powiatowej. Ogólnodostępna.

Czas powstania: 1982 rok

Opis obiektu: Kapliczka znajduje się na parceli poniżej budynku mieszkalnego i jest ogrodzona 30-stoma tujami. Przy wejściu znajduje się ozdobny płotek. Kapliczkę wieńczy oświetlona figurka Matki Bożej Różańcowej umieszczona w szklanej gablocie na szczycie której znajduje się krzyż. Na cokole znajduje się chromowana tabliczka z inskrypcją: „ Na cześć i chwałę matki Bożej za cudowne uzdrowienie Kazimierza i błogosławieństwo całej rodziny.” Kapliczkę w 2002 roku poświecił ks. Wiesław Matyskiewicz.

Historia: Podczas prac na budowie wypadkowi uległ pan Kazimierz Sowa. Spadł z wysokości 8 metrów na beton. Przewieziono go natychmiast do szpitala lecz, jego stan był krytyczny. Pan Kazimierz miał złamaną rękę, nogę oraz połamane żebra, zaś z uszu i ust lała się krew. W trakcie operacji do Matki Bożej gorąco modlił się pan Marian Sowa – brat Kazimierza. Postanowił, ze wybuduje kapliczkę w podzięce za uratowania życia brata. Kazimierz nie tylko przeżył, ale powrócił do zdrowia w pełni sprawny.

Właściciel i lokalizacja: Kapliczka znajduje się na posesji państwa Barbary i Piotra Sowa. Jest ogólnodostępna.

Czas powstania: 1950 rok

Opis obiektu: Dwukondygnacyjna bryła kapliczki osadzona jest na sześciokątnym cokole i oddzielona od niego profilowanym gzymsem. Podobny gzyms oddziela poszczególne kondygnacje oraz znajduje się pod okapem. Kapliczka pokryta jest czterospadowym daszkiem z blachy i zwieńczona krzyżem umocowanym na sterczynie. W ścianie frontowej obu kondygnacji umieszczone zostały prostokątne wnęki. W dolnej znajduje się figurka Matki Boże Niepokalanie Poczętej, zaś w górnej Chrystusa z Sercem Gorejącym. W ścianie frontowej cokołu umieszczono blendę z inskrypcją: „Na cześć Matki Bożej za powrót syna Eugeniusza z wojny Polsko-Niemieckiej 1945-1950. Żmuda Zofia, matka”. Blendy znajdują się także na ścianach bocznych, zaś w nich wizerunki świętych. Kapliczka jest ogrodzona metalowym płotkiem.

Historia: Kapliczka powstała w 1950 roku i została wybudowana przez panią Zofię Żmudę w podzięce za powrót syna Eugeniusza z wojny.

Właściciel i lokalizacja: Kapliczka znajduje się na posesji państwa Małgorzaty i Andrzeja Dąbrowskich. Wcześniej właścicielką gruntu była pani Zofia Żmuda. Kapliczka jest ogólnodostępna przy drodze powiatowej.

Czas powstania:XVII lub 1 poł. XIX wieku, ołtarz z 2 poł. XIX wieku

Opis obiektu: Kaplica p. w. św. Rocha została wzniesiona w stylu klasycystycznym i usytułowana w kępie drzew przy drodze (tzw. Skotni) z Niechobrza do Zgłobnia na dawnym cmentarzu cholerycznym. Murowana z cegły i kamienia oraz otynkowana kaplica została wzniesiona na planie kwadratu o wymiarach 3,5m x 3,5m i ma kształt sześcianu, zwieńczonego obeliskiem o formie ramowej, na którego szczycie znajduje się żelazny krzyż. Łączna wysokość kaplicy wynosi 9 metrów. Cokół na którym znajduje się budowla ozdobiony jest płycinami prostokątnym, zaś elewację ozdabiają płyciny o łuku pełnym. Pod okapem daszka znajduje się gzyms. Wejście do kaplicy jest zwieńczone łukiem nad którym znajduje się prostokątna płycina. Wnętrze pokryte jest polichromią typu iluzjonistycznego. Na sklepieniu kolebkowym znajdują się gwiazdy na nieboskłonie, zaś w centralnym miejscu widnieje ‘Oko Opatrzności’. Na ścianach widnieją imitacje kolumn i płycizn. Ołtarz został wybudowany w stylu późnobarokowym połączonym z elementami ludowymi. Pierwotnie znajdowała się w nim rzeźba św. Rocha wykonana z drewna, została jednak skradziona. Zastąpiono ją figurką wykonaną z masy betonowej. Nowy wizerunek świętego wzorowany jest na wizerunku znajdującym się w kościele parafialnym w Słocinie.

Historia: Po raz pierwszy wzmianka o kaplicy pojawia się w 1849 roku przy okazji tworzenia mapy Niechobrza. Wpisy w dokumentacji wojewódzkiego konserwatora zabytków podają dwa możliwe okresy powstania: XVII lub 1 połowa XIX wieku. Trudno też ustalić fundatora kaplicy oraz motywy jakie mu przyświecały. Nieprzypadkowe wydaje się być zlokalizowanie. Nie wiadomo jednak, czy kaplica i jej patron dały symptom do zlokalizowania w tym miejscu cmentarza, czy też kaplica powstała na dawnym cmentarzu jako wotum za zakończenie epidemii. Kaplica nosi ślady późniejszych zabiegów konserwacyjnych, często ze szkodą dla jej pierwotnego wyglądu, jak np. zastąpienie posadzki z kamienia wapiennego, wylewką betonową. Na obelisku znajdują się pociski z broni maszynowej, będące śladami potyczki z 2 sierpnia 1944 pomiędzy oddziałami rosyjskimi i niemieckimi. W latach 70 XX wieku skradziono z kaplicy drewnianą, zabytkową figurkę świętego Rocha. W późniejszych latach umieszczano w kaplicy inne figurki i obrazy świętych. Zainspirowani obiegowymi legendami o skarbach jakie ukryte są w kaplicy, nieznani sprawcy zdewastowali posadzkę oraz ścianę pod ołtarzem, nie wiadomo jednak czy cokolwiek znaleźli. Na jubileusz roku 2000 częściowo odnowiono kaplicę. Wysiłkiem osób prywatnych zastąpiono wylewkę betonowa posadzką klinkierową, zrekonstruowano dębowe drzwi, oraz uzupełniono ubytki tynku na zewnątrz i wewnątrz kaplicy. Ołtarz wzmocniono i odtworzono brakujące elementy. Mury zewnętrzne zabezpieczono środkami chemicznymi przed nasiąkliwością i rozwojem grzybów. Wewnątrz zainstalowano nową figurę św. Rocha. Renowację na zewnątrz wykonała specjalistyczna firma konserwatorska na zlecenie Gminy Boguchwały. Do pełnej konserwacji kaplicy pozostało odtworzenie polichromii wewnętrznej oraz konserwacja ołtarza.

Właściciel i lokalizacja: Kaplica znajduje się na ziemi od pokoleń należącej do państwa Kalandyków. Obecnym właścicielem jest pan Zbigniew Kalandyk. Kaplica jest bezpośrednio dostępna. Wejście od drogi.

Czas powstania: 1979 rok

Opis obiektu: Kapliczkę wybudowano w 1979 roku z czerwonej cegły i obłożono płytkami elewacyjnymi. Górna część jest wykonana z konstrukcji metalowej i oszklona z czterech stron. Całość pokryto metalowym, czterospadowym dachem, zwieńczonym krzyżem. W kapliczce znajduje się figurka Matki Bożej Niepokalanej. Całość jest ogrodzona ozdobnym, metalowym płotkiem. Na kapliczce umieszczona była tablica z napisem: „Wotum wdzięczności za uratowanie życia Janowi Lelkowi, na froncie podczas II wojny światowej”, uległa jednak zniszczeniu pod wpływem warunków atmosferycznych.

Historia: Podczas wojny właściciel posiadłości na której znajduje się kapliczka walczył na froncie z niemieckim okupantem. Pewnego dni będąc w lesie podczas nalotu i ostrzału artylerii widząc co się dzieje (z lasu zostają tylko kikuty porozrywanych drzew i leje po wybuchach), modlił się do Matki Bożej o wstawiennictwo do Pana Jezusa by cały i zdrowy wrócił do domu do żony i dzieci. Postanowił, że po powrocie zbuduje kapliczkę jako wotum za uratowanie życia. Jednak po powrocie do domu po zakończeniu wojny władze komunistyczne nie pozwalały na budowę kapliczek. Dopiero w 1978 roku pan Jan dostał pozwolenie na budowę kapliczki, którą zakończył w 1979 roku. Finansowo dopomogła ojcu córka – pani Józefa, mieszkająca w Stanach Zjednoczonych.

Właściciel i lokalizacja: Kapliczką opiekuje się pani Maria – córka Jana Lelka, zamieszkała w Rzeszowie. Kapliczka jest ogólnodostępna przy drodze powiatowej w Niechobrzu.

Czas powstania: 1900 rok

Opis obiektu: Kapliczka jest ustawiona na prostopadłościennym cokole, postawionym na dwustopniowym postumencie. Na frontowej ścianie cokołu widnieje napis: „Fundatorowie Franciszek i Katarzyna Lasoty 1900”. Kapliczka ma trzy kondygnacje przedzielone gzymsami profilowanymi od dołu. W najwyższej kondygnacji bryły zasadniczej kapliczki od frontu umieszczona jest blenda prostokątna zamknięta górą półkoliście. Blendy znajdują się również w bocznych ściankach. W ścianie frontowej dwóch wyższych kondygnacji umieszczone zostały prostokątne nisze sklepione górą półkoliście. Ustawiono w nich figurki: Matki Bożej i Chrystusa. Obie nisze są zaszklone. Kapliczkę wieńczy żelazny, ozdobny krzyż ustawiony w miejscu przecięcia się kalenic daszków.

Historia: Zamysł wybudowania kapliczki zrodził się przed 1900 rokiem. Państwo Lasotowie mieli dużo dzieci, lecz kilkoro z nich umarło jedno po drugim. Miedzy innymi 18-letnia córka jadąc na koniu uderzyła w futrynę drzwi i zmarła w wyniku urazu. Rodzice wznosili modły przez wstawiennictwo Matki Bożej, aby Pan Jezus zachował przy życiu pozostałe dzieci. Ich prośby zostały wysłuchane i pozostała czwórka dzieci przeżyła. Wtedy jako wotum wdzięczności za zachowanie dzieci przy życiu wybudowali kamienną kapliczkę.

Właściciel i lokalizacja: Obecnym właścicielem ziemi na której znajduje się kapliczka jest pan Janusz Wróbel. Kapliczka jest ogólnodostępna przy drodze powiatowej w Niechobrzu.

Czas powstania: 1930 rok

Opis obiektu: Frontem zwrócona na zachód, zasadnicza bryła kapliczki osadzona na szerszym prostopadłościennym cokole umieszonym na niskiej podmurówce, ozdobionym obecnie lastrykiem. Przykryta jest daszkiem pokrytym dachówką. Na kalenicy daszku umieszczony jest chromoniklowy krzyż łaciński. W ścianie frontowej kapliczki umieszczona została duża prostokątna wnęka. Jest ona oszklona a w jej wnętrzu znajduje się figura Chrystusa Zmartwychwstałego. Kapliczka została odnowiona w 1990 roku.

Historia: Fundatorem kapliczki był Franciszek i Ignacy Broda. Pod koniec XIX wieku rodzina p. Wytyków z wdzięczności za uzdrowienie syna postanowiła podziękować Bogu. Poleciła nieznanemu artyście wyrzeźbić figurkę Chrystusa Zmartwychwstałego. Ten właśnie Pan Jezus przyśnił się matce chłopca. Figurkę umieścili na gruszy stojącej przed ich domem. Po jakimś czasie rodzina Wytyków (po I wojnie światowej) wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Grusza została ścięta, a figurką zajął się p. Osiński (wiejski szewc). Umieścił on figurkę na lipie, która po kilku latach również została ścięta. Córka fundatorów, Stanisława Pietrucha, odkupiła figurkę za 50 kg pszenicy. Figurkę odnowił p. Jakub Hoffana z Mogielnic. W 1930 roku na posesji państwa Brodów została wybudowana kapliczka z pustaków w której umieszczono figurkę Chrystusa Zmartwychwstałego. Przy kapliczce odbywały się majówki, przychodziły procesje na Boże Ciało (w roku 1950 z proboszczem Władysławem Aszklarem, a w 2010 z obecnym proboszczem dr. Janem Kocem). Po długich latach przyjechał uzdrowiony za pośrednictwem Jezusa Zmartwychwstałego syn p. Wytyków i chciał zabrać figurkę do Stanów i przekazać ją tam do kościoła parafialnego. Uwcześni właściciele nie pozwolili na wywóz figurki. Od 1975 r. właścicielami posesji na której stoi kapliczka byli p. Pietruchowie. W latach 1976-1978 kapliczką opiekowali się p. Kawalcowie. Od 1987 do chwili obecnej opiekę nad kapliczką sprawują p. Siutowie.

Właściciel i lokalizacja: Anna i Antonii Kawalec, Barbara i Zbigniew Siuta. Ogólnodostępna, przy drodze gminnej.

Czas powstania: 1840 rok

Opis obiektu: Kapliczka pochodzi z 1840 roku. W środku kapliczki znajduje się figurka św. Rocha o czym świadczy habit zakonu franciszkańskiego i stojący u jego nogi pies. W dolnej wnęce jest figurka Matki Bożej a za nią znacznie większa Jana Nepomucena. Tą figurkę umieszczano właśnie w kapliczkach przy drogach, mostach nad rzeką.

Historia: Tereny nasze nawiedzane były przez choroby zakaźne, zwłaszcza cholerę, która dziesiątkowała okoliczną ludność tak, że nie nadążano z właściwym pochówkiem zmarłych, grzebano ich więc w pośpiechu. Choroba dotarła aż do Niechobrza i zatrzymała się w miejscu gdzie na drzewie zawieszona była kapliczka z wizerunkiem św. Rocha. Mówiono więc: „Stanęło na drodze Roszysko i zatrzymało się chorobisko”. W dowód wdzięczności ludzie wybudowali między dwoma lipami dużą kapliczkę. Jest to miejsce dawnego cmentarza cholerycznego. Kapliczka znajduje się na wzgórzu i pochodzi z 1840 roku. Fundator nie jest znany. Według wspomnień p. Karoliny Janowskiej (ur. w 1906 roku) chowano tam osoby zmarłe na choroby zakaźne. Na cmentarzu ustawiano drewniane krzyże, z których ostatnie zniszczono podczas II wojny światowej. W latach 1960-2000 kapliczką opiekowały się dwie siostry: Anna i Zofia domu Gargaś. Ufundowały też figurkę św. Józefa i Matki Bożej. Figurki te odnowił miejscowy artysta: Władysław Lew-Machnicki pod koniec XX wieku.

Właściciel i lokalizacja: Właścicielami obiektu i gruntu są Stanisława i Eugeniusz Chmiel. Kapliczka jest ogólnodostępna przy drodze gminnej na pograniczu Niechobrza i Mogielnic.

Czas powstania: 1893 rok

Opis obiektu: W dolnej części wyryty napis: „Fundatory Jan i Maria Rokowie 1893”. Kapliczka otoczona jest drzewami i ławeczkami na których w maju zbierają się okoliczni mieszkańcy i śpiewają majówki. Kapliczkę wykuto z piaskowca i pomalowano na niebiesko. Wzniesiono ja na planie kwadratu. Wyraźnie zaznacza się podział na trzy kondygnacje, poprzedzielane profilowanymi gzymsami. W najniższej kondygnacji od frontu znajduje się prostokątna wnęka zamknięta półkoliście w której ustawiono figurkę Chrystusa. W dwóch wyższych kondygnacjach umieszczone są wnęki o podobnym kształcie jak dolna, wszystkie są zaszklone. W górnej ustawiona jest figurka św. Antoniego z dzieciątkiem, a w środkowej, Matki Bożej Niepokalanie Poczętej. Boczne ściany tych kondygnacji są również ozdobione wyrytymi rowkami. Kapliczka pokryta została czterospadowym dachem zwieńczonym ozdobnym krzyżem.

Historia: Pod koniec lat 80-tych XIX wieku przyszli fundatorzy mieli wielkie problemy z dojazdem do swoich pól. Jeden z sąsiadów zabronił im korzystać z jedynej drogi, którą mogli się na nie dostać. Po kilku latach procesowania się, wyrokiem sądu zostało przyznane i prawo przejazdu tą drogą.

Właściciel i lokalizacja: Zofia i Stanisław Rak. Kapliczka jest ogólnodostępna przy drodze powiatowej.

Czas powstania: druga połowa XIX wieku

Opis obiektu: Kapliczka znajduje się w południowej części Niechobrza, blisko granicy z Czudcem. Stoi na pagórku z którego rozpościera się wspaniała panorama okolicy, w otoczeniu czterech lip i jednego klonu. Kapliczka wykuta została z piaskowca i posadzona na prostopadłościennym cokole umieszczonym na fundamencie. Na frontowej ścianie cokołu umieszczona jest inskrypcja dotycząca fundacji obiektu o treści: „Fundatyrowie Nalepy … Marianna”. Kapliczka posiada trzy kondygnacje i zwieńczona jest krzyżem łacińskim z postacią Chrystusa. We wszystkich trzech kondygnacjach wykute są prostokątne nisze. W dolnej znajduje się figurka św. Antoniego, w środkowej Matki Bożej, zaś w górnej Pana Jezusa. Z boku w środkowej kondygnacji znajduje się także obraz św. Michała Archanioła.

Historia: Kapliczka została wybudowana jako wotum wdzięczności za dar potomstwa: Władysławę i Jana Nalepów, gdyż kilkoro wcześniejszego potomstwa zmarło. Fundatorami kapliczki byli rodzice Władysławy i Jana – Michał i Marianna Nalepa. Wielu mieszkańców do dziś pamięta, że w latach 50 i 60 ubiegłego wieku śpiewano przy tej kapliczce majówki, w których uczestniczyła dość duża liczba osób. Po kilkunastu latach przerwy w okresie komuny, majówki wznowiono w latach 90-tych i odbywają się do dzisiaj.

Właściciel i lokalizacja: Kapliczka znajduje się na posesji p. Pawła i Marty Gołębiów. Poprzednimi właścicielami byli Jan i Stanisława Wacław. Jest ogólnodostępna przy drodze powiatowej.

Czas powstania: XVII wiek

Opis obiektu: Kapliczka znajduje się 200 metrów na południe od krzyża milenijnego, na rozstaju drogi gminnej. Wybudowana jest z kamienia. Pierwotnie pokrycie dachu było drewniane (gont). Ponieważ uległo zniszczeniu przez warunki atmosferyczne, został wykonany dach betonowy. Nowy dach i elewację zewnętrzną wykonali p. Kuter Władysław i Pisarek Stanisław. Kapliczka znajduje się w otoczeniu rosnących lip.

Historia: Kapliczka powstała prawdopodobnie w XVII wieku za znalezione pieniądze. W środku znajduje się wizerunek Pana Jezusa ukrzyżowanego. Przed II wojną światową został on zbezczeszczony i wrzucony do pobliskiej skały. Odnalazła go p. Stefania Król i wraz ze swoją siostrą wyczyściły, odmalowały i umieściły go na swoim dawnym miejscu. W latach 80 XX wieku krzyż został skradziony i przez dwa lata zastępczo w kapliczce stała figurka Matki Bożej Różańcowej. Po dwóch latach krzyż (bardzo poniszczony) został podrzucony pod przydrożne drzewo. Rozpoznał go p. Jan Ciebiera. Pan Władysław Kuter poskładał krzyż z części i wyremontował go, a jego córka Marta odmalowała i krzyż znów wrócił do kapliczki. Okoliczni mieszkańcy modlili się przed kapliczką i uzyskiwali wiele łask Bożych. Odprawiane były tam majówki i odmawiany różaniec.

Właściciel i lokalizacja: Właścicielami terenu są: Józef i Małgorzata Kuter, poprzednimi właścicielami byli Władysław i Krystyna Kuter, a wcześniej Marcin i Aniela Pociask. Kapliczka znajduje się w pobliżu krzyża milenijnego. Jest ogólnodostępna.

Czas powstania: kwiecień 2005

Opis obiektu: Kapliczna znajduje się w wydzielonym ogródku o wymiarach 250x250 cm, ozdobionym kwiatami. Kapliczka jest podświetlona dwiema lampami i posiada 12 świecących gwiazd wieńczących głowę Matki Bożej. Obok kapliczki znajdują się ławeczki na których można usiąść. Na podstawie widnieje napis: „Maryjo zostań z nami. Maryjo opiekuj się nami, prowadź nas i posługuj się nami. Pragniemy być narzędziem w Twoich rękach. 2005”

Historia: Rok 2005 był bogaty w wydarzenia: 350-lecie obrony Jasnej Góry, 50-lecie ślubów Jasnogórskich kardynała Wyszyńskiego, śmierć papieża Jana Pawła II. Motywem było dziękczynienia za opiekę nad rodziną i piątką dzieci: Grzegorzem, Anną, Marcinem, Jackiem i Karoliną. Matka Boża Niepokalanie Poczęta jest patronką Domowego Kościoła w parafii Niechobrz. Poświęcenia kapliczki dokonał ks. dr. Jan Koc dnia 1 maja 2005 na spotkaniu Domowego Kościoła. Wtedy również została odprawiona pierwsza majówka. Na majówki przychodzą sąsiedzi i spacerowicze.

Właściciel i lokalizacja: Właścicielami są Janina i Marian Róg. Kapliczka jest ogólnodostępna przy drodze na Kątach w Niechobrzu.

Czas powstania: 1966

Opis obiektu: Figurka znajduje się przy drodze gminnej na granicach (przy trasie rowerowej) w otoczeniu dwóch lip oraz czterech tui. Na postumencie jest tablica z napisem: „W 1000-LECIE CHRZTU POLSKI 966-1966 NAJŚWIĘTSZA MARYJO KRÓLOWO RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO, TWOJEJ OPIECE SIĘ POLECAMY. W DOWÓD WDZIĘCZNOŚCI EDWARD I ZOFIA MICKIEWICZOWIE Z AMERYKI”. Figurka została poświęcona w 1966 roku przez ks. Władysława Wilusza, proboszcza ze Zgłobnia.

Historia: Zofia i Edward Mickiewiczowie byli na pobycie stałym w Stanach Zjednoczonych. Mieli obywatelstwo polskie i amerykańskie. Postanowili wybudować kapliczkę z okazji tysiąclecia chrztu Polski. Kapliczka na której stanęła figurka Matki Bożej Różańcowej, została wybudowana bez zezwolenia władz PRL-u. Po zakończeniu budowy wyjechali ponownie do Stanów. Podczas próby powrotu do Polski okazało się, że za wybudowanie bez zezwolenia kapliczki, polski konsulat w Chicago odmówił im wydania wizy. I tak było przez następnych kilka lat. Dopiero po interwencji księdza z parafii w Chicago w konsulacie, pani Zofia Mickiewicz dostała pozwolenie na powrót do Polski. Figurkę Matki Bożej Różańcowej wyrzeźbił z kamienia p. Tadeusz Janik z Rzeszowa

Właściciel i lokalizacja: Ziemia na której znajduje się kapliczka należała kolejno do: Zofii i Edwarda Mickiewiczów, Eugeniusza Żmudy, Tadeusza Rzepki. Obecnym właścicielem gruntu jest Józef Rzepka. Kapliczka jest ogólnodostępna na granicy Niechobrza i Zgłobnia.

Czas powstania: brak danych

Opis obiektu: Figura Matki Bożej w oszklonej gablocie.

Historia: Nie znana

Właściciel i lokalizacja: Nowa droga leśna Niechobrz Góra przy granicy z Przedmieściem Czudeckim.

Informacje zebrał i opracował: Eugeniusz Stopyra
Zdjęcia wykonał: Jacek Kalandyk