Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Niechobrzu

Bilans Roku Duszpasterskiego w Niechobrzu

List ks. Proboszcza na Niedzielę św. Rodziny przypadającą w ostatni dzień Roku Pańskiego 2023.

Drodzy Parafianie

Łącząc się dzisiaj duchowo z uczestnikami Zgromadzenia Wiernych w naszym Sanktuarium a także z wszystkimi, którzy towarzyszą nam w życiu wiary uczestnictwem z nami przez transmisję internetową chcę podziękować Wam za budowanie Jednej Rodziny Parafialnej w kończącym się Roku Pańskim 2023. Wyjątkowo w kalendarzu zakończenie roku zbiega się z niedzielą Świętej Rodziny.

Dziękujemy Bogu, że stał się jednym z nas w Osobie Jezusa. Kolejny rok mija na naszym wspólnym rozważaniu Jego życia z nami i w nas. To w Nim i przez Niego nasze rodziny mają powód do świętowania a my jako jedna rodzina parafialna nawiązujemy miedzy sobą duchową nić. W Bogu mamy jednego Ojca, w Maryi Matkę w Józefie opiekuna a w Jezusie Boga i Brata. Kościół jako ta świątynia jest naszym wspólnym domem, w którym rozbrzmiewa naszymi głosami chwała i uwielbienie składanie Jedynemu Bogu w Trójcy Świętej, a cześć naszej Matce, która nieustannie pomaga nam wzrastać w świętości i łasce jako Najświętsza.

Dziś widzimy św. Rodzinę w Świątyni Jerozolimskiej. Wierni Prawu idą przestawić Panu swoje pierworodne Dziecię składając przypisany dar. Realizują wiernie Prawo Boże nadane Mojżeszowi. Pismo święte zaznacza, że co roku zwyczajem prawa chodzili w pielgrzymce do Jerozolimy na święto Paschy a zwyczajem świątecznym spotykali się w szabat w synagodze w Nazarecie. Dom, w którym Bóg przewidział swój zbawczy plan wypełniony był Jego prawem. Słowo przebywało w sercu Maryi i Józefa wcześniej głęboko przeżywane.

Rozważając dziś życie Świętej Rodziny w wiernym realizowaniu Bożego prawa – przekazanego przez Mojżesza i wierność Abrahama i Sary uczmy się żyć słowem Boga na każdy dzień. Przyjmując życie jako dar składajmy je i przedstawiajmy w ufnej ofierze przypisanej nam przez kościół w niedzielnym i świątecznym zgromadzeniu wiernych w naszej świątyni. W rodzinach podejmujmy wspólną modlitwę, choćby krótki pacierz kierujący serca ku Niebu. „Rodzina, która razem się modli na zawsze pozostaje zjednoczona”. (List JPII o różańcu).

Gratuluję tym rodzinom, w których codzienna wspólna modlitwa jest praktykowana bo sami doświadczacie działanie Ducha Świętego w jedności Waszych rodzin. Współczuję rodzinom, w których zaniechano modlitwę lub nie było jej wcale, bo niewątpliwie te rodziny szarpane są światowymi pokusami i doświadczają wielu konfliktów i rozterek związanych z ludzką słabością i podziałami. Niedziela św. Rodziny jest dla nas wszystkich szansą, aby skupić uwagę na świętości, która jest celem określonym przez Boga każdemu z nas.

Boże Prawo jest związane z obietnicą życia na wieki. Przez cały rok liturgiczny gromadząc się w naszym kościele przyglądamy się różnym postaciom świętych, którzy realizowali Boży plan w swoim życiu na wzór św. Rodziny z Nazaretu. Święci realizujący swoim życiem Boże Prawo tak bardzo byli pod wpływem Jego natchnienia, że nie bali się ryzyka własnej śmierci, aby ratować i chronić Boże życie w sobie i innych. We wrześniu tego roku kościół zwrócił naszą uwagę na bł. Rodzinę Ulmów z Markowej, dla której życie ludzkie stanowiło wartość ponad własne życie na ziemi. Zapłacili za to śmiercią całej rodziny. Byli jednak tak silni Bogiem, że nie wahali się gróźb wcześniej do nich kierowanych. Złożyli nadzieję w obietnicy życia wiecznego. Dziękujemy im dziś za to świadectwo Bożej Miłości i głębokiej wiary.  Dziś nazywamy ich błogosławionymi – szczęśliwymi na wieki. Byli już na ziemi Bogiem silni. Ich dom był domem wspólnej modlitwy. Kościół parafialny dla nich był miejscem najważniejszym na świecie.

Uczmy się od bł. Rodziny Ulmów zamiłowania do świątyni, która jest i dla nas źródłem Bożej Miłości. Tu zostaliśmy przedstawieni Panu i włączeni do Bożej Rodziny przez chrzest. W tym roku zostało ochrzczonych w naszym kościele 24 dzieci. Gratulujemy rodzinom największego daru jakim Bóg obdarza ten świat przez rodzinę. Tu 12 par złączyło swoje życie z Chrystusem w Sakramencie Miłości na całe swoje ziemskie życie. W liturgicznej Ceremonii i pięknej oprawie towarzyszyliśmy im u początku ich nowej drogi życia, ciesząc się ich szczęściem. Tu pożegnaliśmy 31 członków naszych rodzin, którzy w tym roku odeszli z tego świata po wieczną nagrodę. Składamy wyrazy współczucia pozostającym w żałobie i tęsknocie członkom rodziny i przyjaciołom. Tu wspólnie się modlimy, słuchamy Bożego Słowa, wracamy do godnego życia, karmimy dusze Pokarmem z Nieba. Bóg przez tę świątynię uświęca nasze domy. Po każdej Mszy wychodzimy z błogosławieństwem znakiem Krzyża, aby składać swoje życie w darze dla innych. Poświęcamy przedmioty religijne, wodę, kredę i kadzidło, ziarno na zasiew wierząc, że do Boga należymy i od jego błogosławieństwa w pełni zależymy.  Tu Słowo Boże Ciałem się staje w nas, dokonuje się Boże wcielenie w czasie każdej przyjmowanej Komunii świętej a my przeniknięci Duchem Pana niesiemy Jego obecność w swoim ciele do naszych domów, szkół, zakładów pracy. Przeniknięci Bożym Słowem dzielimy się z innymi tylko tym co dobre: dobrą wiadomością podnoszącą innych na duchu, ciepłym słowem docenienia obecności innych obok nas, szacunku i wzajemnej życzliwej pomocy. Kościół nie uczy i nie toleruje nienawiści, kłótliwości, wszelkiego zła. Ono pochodzi z naszej ludzkiej skażonej grzechem natury. Powinniśmy być jak symboliczna woda wypływające ze świętymi w wizji proroczej, która gdziekolwiek dopływa wszystko uzdrawia a kiedy podlewa rośliny to one szybko i obficie owocują (por. Ez 47:1-12). Bóg włączył nas w Chrystusie w wielką swoją rodzinę, byśmy w Nim i przez Niego ten świat zmieniali w Dom pełen Miłości, poświęcenia i oddania się innym w tym co możemy zrobić najlepiej. Bóg nas gromadzi pod przewodnictwem Kapłanów. Dziękuję Księżom Wikariuszom Rafałowi i Mariuszowi, Księżom Emerytom Prałatowi Dr Janowi i Stanisławowi i ks. Robertowi za bardzo dobrą współpracę duszpasterską i rodzinną atmosferę na plebanii. Dziękuję Paniom Halinie Kalandyk i Bożenie Lib za opiekę nad naszym stołem. Bóg zapłać.

Drodzy Parafianie. Dzięki waszej wierze i zaufaniu ten Boży Dom i Sanktuarium Naszej Matki wygląda coraz piękniej. Wyrażam Wam serdeczne uznanie i podziękowanie za całoroczną opiekę nad naszą świątynią, za przychodzenie na dyżury sprzątania i strojenia świątyni pod przewodnictwem P. Iwony Lib i Parku Matki Bożej, za wszystkie wykonane prace przez rejony, za wkład Panów rejonowych i radnych składam serdeczne Bóg zapłać. Za czuwanie nad kościołem szczególnie dziękuję P. Marianowi Rogowi – kościelnemu, Służbie Liturgicznej Ołtarza, Grupom Modlitewnym, Zespołowi Uwielbienia w I soboty, Margaretkom wspierającym modlitwą codzienną posługę kapłanów,  Organistom P. Grzegorzowi Łobazie, P. Łukaszowi Kowalskiemu i P. Piotrowi Sanakiewiczowi za towarzyszenie nam w śpiewie przez cały rok. Dziękuję. Bóg zapłać Chórowi z panią dyrygent Mgr Joanną Dąbrowską, Oazie i Diakoni Muzycznej.

Za wszystkie ofiary składane na utrzymanie naszego wspólnego Domu Rodzinnego jako Kustosz tego świętego Miejsca dziękuję. Osobom, które w zespole systematycznie liczą nasze składki i księgują w banku. Dziękuję. Może ktoś pomyśleć, że nowa posadzka, czy odnowiona elewacja nikogo nie zbawi. Ale świątynia to nasza wizytówka. Jej wygląd świadczy o duchowości, tych którzy z tego miejsca korzystają. Wydajemy pieniądze, poświęcamy czas dla tych osób i miejsc, które są dla nas ważne. Jaka wiara taka i składana ofiara. Dziś wyzłocone są galerie, banki, a nawet domy prywatne bo każdy chce mieć najpiękniejsze i najlepsze a świątynie coraz bardziej zniszczone i zabrudzone. U nas świątynia coraz bardziej lśni blaskiem wiary i daru wiernych. Nie muszę pisać o sprawach ekonomicznych i prosić o ofiary bo na podjęte inwestycje nigdy nie brakuje. Zawsze w inwestycjach wybieramy najlepsze choć nie tanie materiały. Bo dla Boga zawsze powinno się oddawać to co jest najlepsze. Na sprowadzenie z Indii kamienia na posadzkę już mamy odłożone oszczędności. Świadczy to o naszym zrozumieniu jak ważnym dla nas jest to Miejsce. To nasz wspólny Rodzinny Dom. To jest nasze „Być i Mieć”. Niech Dobry Bóg, który najlepiej zna nasze serca i dostrzega każdy gest uczyniony w Jego stronę i wobec człowieka obficie pomnoży swoje dary w każdym z nas, abyśmy w Nowym Roku coraz bardziej czerpali Jego miłość z tego Świętego Miejsca i stawali się Rodzinom Bogiem silną.

Zjednoczony w dziękczynieniu z Wami za kończący się dziś rok 2023

Ks. Andrzej Sroka

Szczęśliwego Nowego Roku 2024

Szczęść Boże!